Eén jaar Naica Notes… van bibberende handtekening naar opnieuw beginnen

De dag bij de KvK

Ik weet nog precies hoe het voelde… die handtekening bij de KvK. Te vroeg, te warm gekleed, drie keer checken of ik alles bij me had. Ik deed heel professioneel mijn mapje open, terwijl mijn handen gewoon trilden. Het is gek hoe iets kleins ineens heel groot voelt. Maar ik zette mijn naam. En toen dacht ik: oké… nu ben ik ondernemer.

De lancering die anders liep

Op de dag van de launch was ik er klaar voor. Banners af… producten live… ik verwachtte stiekem honderd bezoekers in de eerste minuut. Het werden er nul. Mijn site bleek nog niet geïndexeerd te zijn, dus ik kwam niet in Google naar voren. Rookie mistake. Ik heb het dezelfde dag gefixt en toen kwamen de eerste bestellingen binnen… en nee, niet alleen van bekenden. Dat moment voelde zó goed.

Creatief zijn is ook rommel maken

De maanden daarna waren een mix van ideeën en prullenbakken. Zoveel samples… zoveel papier dat het net niet was. Formaat iets te groot, print iets te donker, laminering net niet mat genoeg. Het was soms om te zuchten en soms om te lachen. Maar elke mislukking zei wel: draai hier, schuif daar, probeer opnieuw. En opeens had ik het in handen. Dat moment… als je iets vastpakt en voelt: yes, dit is het.

Buiten mijn comfortzone

Posten op social media is nooit mijn ding geweest. Ik heb niet eens een persoonlijke account. Dus je begrijpt… ik sta hier zó buiten mijn comfortzone. Camera aan, ik aan… moeilijk.

Toch ben ik gaan posten. Kort. Eerlijk. Zonder perfect licht en zonder “dit is hoe je het moet doen”-toneel. Soms ging het goed. Soms absoluut niet. Maar als ik terugkijk naar mijn eerste video en dan mijn laatste… ik ben echt trots op mezelf. Ik heb veel geleerd.

Nu wil ik een stap verder: meer voice-overs. Weer een beetje spannend, weer een stukje mezelf laten horen in plaats van alleen laten zien. Het voelt persoonlijk, maar dat is ook precies wat ik wil. Dat je niet alleen de producten ziet, maar ook mij.

Maar het mooiste deel… dat zijn jullie. De gesprekken in DM. De ideeën. Dat is goud waard. So far so good.

Obsessed… en daarna niets

Er was ook een fase waarin ik alleen nog maar aan Naica Notes dacht. Nieuwe producten, nieuwe categorieën, nieuwe plannen. En toen… niets. Ik werd moe van mezelf. Alles wat met contant geld te maken had, schoof ik weg. Struisvogelpolitiek 2.0. Ik deed net alsof het er niet was. Dat voelde even heel veilig...tot het begon te kriebelen.

Terug naar maken

Ik miste het gevoel van papier in mijn handen. Het zachte van linnen. Vellum dat licht doorlaat. Inkleuren… vakjes afvinken… vooruitgang zien. Dus ik ben weer gaan maken. Rustig. Netjes. Met aandacht. De dashboards. De inserts. De challenges. Alles waar ik zelf blij van word, omdat het clean is en het je helpt om vol te houden. Want daar gaat het mij om: spullen die je wílt gebruiken.

Kindness hoort erbij

Ik heb het vaak over kindness… iets liefs doen, iets kleins geven, iemand helpen starten. Naica Notes is 1 jaar en dat wil ik vieren op mijn manier. Daarom was er afgelopen een birthday week sale. Als je wilt proberen hoe zo’n kaartje werkt… pak dan mijn spaarchallenge voor 1 euro. Je kiest je eigen doel, je vult kleine bedragen in, je vinkt af… en je ziet het groeien. Het is laagdrempelig. En ja, ik ben er trots op. Shameless plug :p

Wat ik geleerd heb

Dat iets moois maken tijd kost. Dat je soms nul bezoekers en views hebt en toch door moet. Dat je beter wordt als je rommel durft te maken. Dat pauzes oké zijn. Dat opnieuw beginnen niet dramatisch is… gewoon even ademhalen en weer één stap zetten. En dat het helpt als je spullen rustig en fijn aanvoelen. Want als het mooi is, pak je het sneller erbij. Altijd.

Vooruitkijken

Ik heb zin in wat komt. Nieuwe designs. Kleine praktische tools. Dingen die je kast niet vullen, maar je leven wel net wat rustiger maken. Ik wil blijven bouwen aan een plek waar je binnenloopt en denkt: ja… dit snap ik, dit kan ik, dit voelt goed.

Als jij ook opnieuw wil beginnen

Begin klein. Kies één doel. Vul vandaag één vakje. Schrijf één woord op je dashboard insert. Meer hoeft niet. Het gaat niet om perfect. Het gaat om ritme. En om dat moment dat je denkt: ik ben bezig… en het lukt.

Tot de volgende keer,
Janaica